انجمن رومی رم

برخلاف بقیه اجتماعات ، که بصورت خود-آگاه در میدان عمومی یا میدان یونان باستان یا میدان شهر برگزار می شدند؛ انجمن رومی به تدریج و به شیوه ای سازمان یافته در طی قرن ها توسعه پیدا کرد. علی رغم تلاشها که تا حدی به موفقیت همراه بود، برخی مانند سولا، جولیوس سزار و آگوستوس توانستند به این محل نظم ببخشند. در دوره امپراتوری، ساختمان ها دولتی بزرگ پیرامون میدان مرکزی بودند و منطقه باز را به فضایی مستطیل شکل در حدود 50 در 130 متر تبدیل کردند.

ابعاد بلند آن از شمال غرب به جنوب شرق و از دامنه تپه “Capitoline” تا تپه “Velian” کشیده شدند. محل اجتماعات قصر سلطنتی در طی دوره امپراتوری، که قصر آمیلیا در شمال و قصر جولیا در جنوب بود؛ شکل نهایی و اضلاع بلند این مکان را توصیف می کنند. این محل در برگیرنده میدان شهر است، ساختمان هایی که روبروی آن هستند گاهاً یک منطقه اضافی (محل اجتماعات Adjectum) که از جنوب شرق تا “Arch of Titus” گسترش یافته را نیز شامل می شوند.

در اصل مکان این اجتماعات دریاچه پرآبی بود که آب تپه های مجاور در آن جاری می شد. این آب از “Tarquins” همراه با “Cloaca Maxima” جاری می شد. به دلیل موقعیت مکانی آن، رسوبات از سیلاب “Tiber” و فرسایش تپه های مجاور باعث شدند سطح کف محل اجتماعات در طی قرن ها کمی بالاتر بیاید. حفاری های متوالی بقایای پیاده رو نشان می دهد رسوبات فرسایشی از تپه های مجاور سطح زمین در اوایل دوره جمهوری خواهی را بالاتر بردند.

با بالا رفتن زمین های اطراف ساختمان ها، ساکنان این رسوبات را هموار ساختند زیرا حذف آنها بسیار دشوار بود. آخرین سنگ تراورتن پیاده رو، هنوز هم مشهود است که به دوره آگوستوس باز می گردد. حفاری ها در قرن نوزدهم نشان داد لایه ها یکی پس از دیگری روی هم قرار گرفته اند. عمیقترین لایه حفاری شده حدود 3.60 متر بالاتر از سطح دریا بود. یافته های باستان شناسی نشان می دهد فعالیت انسانی در آن سطح با اکتشاف ذغال چوب همراه بوده است.

یک کارکرد مهم این محل اجتماع در طی دوره جمهوری خواهی و امپراتوری این بود که از آن برای برگزاری جشن های نظامی دسته جمعی بود که با نام “Triumph” شناخته می شدند. ژنرال های پیروز از طریق دروازه غربی “Triumphal Gate” وارد شهر شده و به دور تپه پالاتین برخلاف جهت عقربه های ساعت می چرخیدند، پیش از آن از تپه وِلیان پایین آمده و از طریق “Sacra” به محل اجتماعات وارد می شدند.

از اینجا آنها می توانستند از “Capitoline Rise” بالا رفته و به معبد ژوپیتر اپتیموس ماکسیموس در نقطه اوج کاپیتول برسند. ضیافت های دولتی پرهزینه دیگر در محل اجتماعات برگزار نشدند (علاوه بر “Via Sacra”محل اجتماعات توسط تعداد زیادی از خیابان های ذکر شده مورد دسترسی قرار گرفت مانند ویسکوس، جوگاریوس، ویکوس توسکوس، آرجیلتوم و ویا نووا).